Een kleine man, maar een groot levenskunstenaar
Dat was mijn oom, Henk Lijmbach. Geboren in het jaar 1932 met het syndroom van Down had hij het niet gemakkelijk. Destijds was er weinig bekend over de begeleiding en behandeling van mensen met dit syndroom. Een van de kenmerken is een te grote tong, wat praten bemoeilijkt. Tegenwoordig kunnen operaties dit verbeteren, maar in zijn tijd was dat nog niet mogelijk, waardoor hij nooit goed heeft leren praten.
Mijn oom heeft bijna zijn gehele leven in de Sint Bavo in Noordwijkerhout gewoond. Als kind bezocht ik hem vaak met mijn ouders. Zijn eigen aardigheden en de communicatiemoeilijkheden maakten het voor mij lastig om hem te begrijpen.
Pas veel later leerde ik hem zien, waarderen en respecteren. Hij liet zich nooit leiden door zijn beperkingen, maar door zijn mogelijkheden en koos hierin zijn eigen weg.
Hij hield van dans, expressie en symboliek. Hij volgde zijn passie, los van de dagbestedingsactiviteiten die voor hem waren bedacht. Tijdens de jaarlijkse carnavalsoptocht liep hij voorop en gaf het ritme van de muziek aan. In de katholieke kerk was hij jarenlang misdienaar met veel gevoel voor symboliek en spiritualiteit, waarvoor hij later in zijn leven een pauselijke onderscheiding ontving.
Zijn liefde voor dans en theater viel ook op bij bekende theater- en dansgroepen, die hem uitnodigden te acteren in diverse voorstellingen. Een hoogtepunt was zijn rol in “Kruisballade” van regisseur Pip Kelting, waarin hij op 58-jarige leeftijd speelde. Hij had het stuk zelf geschreven.
Soms herken je je leermeesters niet meteen als ze op je pad komen. Zo ook bij mij. Hij heeft me voorgeleefd om al je talenten ten volle te benutten en te delen met anderen. Ook heeft hij me laten zien hoe je volhardend kunt zijn in het volgen van je eigen pad en het leven ten volle te leven. Dat maakte hem een groot levenskunstenaar.
Wie is jouw leermeester?
hashtaginspiratie hashtagpersoonlijkeontwikkeling hashtagdoorzettingsvermogen hashtaglevenskunst hashtagverbeelders
